هر تفکری برای خود یک مدینه فاضله دارد. اما همه آنها دور از دسترس و: محول به اینده ای دور و انتهای تاریخ هست. یعنی دست نیافتنی و بعبارتی خیالی است. حتی ماتریالیست ها و کمونیست ها هم، کمون نهایی را در انتهای تاریخ، یعنی یک ایدئال در مقابل رئال می دانند. اما در اسلام، مدینه فاضله از همان کلمه تهلیل(قولو لا اله الا الله تفلحوا) آغاز می شود. اصلا تفحلوا به معنی: ورود به مدینه فاضله ای است که: انسان در ان همه خواسته های خود را پیدا می کند. لذا می بینیم، پیامبر که مبعوث شد، خانه خود را به مدینه فاضله تبدیل کرد: حضرت خدیجه اولین زن مومنه، و حضرت علی اولین ایمان آورنده، هردو در پشت سر رسول خدا، نماز می خواندند. به توصیه های او گوش می دادند، و رفتار خود را با آن تنظیم می کردند. به همین جهت توصیه شده حتی در خانه خود، محلی را برای مصلی: یا مسجد و محراب خانگی اختصاص دهید. یعنی مدینه فاضله در خانه ها، نیز معنی پیدا می کند. و شاید برعکس، مدینه فاضله ها در خانواده شکل می گیرد. هرکسی با آموزش در خانواده، مدینه فاضله را با خود به سطح جامعه می برد: در خانه پول نیست که روابط را تعیین می کند، بلکه محبت و دوستی است. هرکس هروقت گرسنه شد، غذا می خورد، هرگاه خواست می خوابد. و یا عبادت می کند. اما این دوران مخفی یا درون تشکیلاتی است. زیرا وقتی پیامبر به مدینه می رود. ابتدا مسجد را بنا می کند: و نام آن را خانه خدا می گذارد. یعنی خانه مردم! در این مسجد بی خانمانها ساکن می شوند(اصحاب صفه) خانه پیامبر هم یکی از این خانه های حاشیه ای مسجد است. اغلب انها به مسجد راه دارند. حتی پیامبر از خانه خود به خانه حضرت علی، راه باز می کند. آنها غذای خود را مسجد می خورند، عبادت در مسجد، و حتی خرید و فروش!(موقوفات) و اعزام سپاه. مدینه فاضله، چهار ارگان رسمی دارد: طبق نامه امام علی به مالک اشتر: امور مالی(جبایه خراجها)امور فرهنگی (استصلاح اهلها) فنی و عمرانی (عمارت بلادها)و سیاسی و نظامی (جهاد عدوها) این چهار ارگان برگرفته از: چهار ستون عرش هست. لذا یک مسجد باید: امور فرهنگی، نظامی، اقتصادی و عمرانی باشد. و همه امور محله را پوشش دهد. زیرا معنی مدینه فاضله این است که: انسان همه نیاز های خود را در انجا براورده کند: جامع و مانع باشد. لذا پیشنهادمی شود: بجای مدارس سه شیفته و چهار شیفته! از مسجد برای آموزش و پرورش استفاده شود. زیرا آموزش در غیر مسجد، مانع الفت و حضور کودکان و جوانان در مسجد است. تصویر جدایی دین از علم و سیاست است. بسیج ها در مراکز غیر مسجدی، به مسجد ملحق شوند. ساخت و ساز اطراف مسجد، نهایتا با نظر مسجد باشد. زیرا مسجد باید از همه ساختمانها بلند تر باشد. و فاصله آنها بصورت دایره : یعنی نقاطی با فاصله یکسان از مسجد باشد. وبالاخره در معیشت مردم هم نقش داشته باشد. مثلا صندوقهای قرض الحسنه، مغازه های اجاره ای،مراسم تغذیه رایگان داشته باشد. همه ما خاطرات خود با امام حسین ع را، از قیمه های امام حسین به یاد داریم. به همین دلیل است که در همه مناسبت ها، دستور قربانی و تقسیم آن داده شده.. ولیمه دادن نیز توصیه های مکرری گردیده است. همه مراسم قربانی و ولیمه، در مسجد تنظم گردد :بطوری که هر روز یک وعده غذایی تهیه شود. در ابتدا میتوان از چای و خرما شروع کرد: بعد از پایان هر وعده نماز، از نمازگراران با چای پذیرایی شود. و امور مساجد تصویب کند که :چای را با خرما بدهند. هزینه چندانی نمی شود. ولی به سنگر بودند و جذب جوانان کمک می کند. زیرا ممکن است کسانی باشند که بودجه شان ضعیف است، و سرگرسنه بر بالین می گذارند. یا فرصت خرید خرما را نمی کنند. مسجد گیاهی در تهران دو روز در هفته نهار می دهد. بی خانمانها و کارتن خوابها، همه در انجا حاضر می شوند. با این روش فقر مطلق یا فقر غذایی را، می توان از بین برد. و فقرای واقعی، از فقرای دروغین بازشناسی و حمایت می شوند.
